Slik lyder dagens ord i desembermørket.

”Guds ulastande born midt i ei vrang og vond ætt. Mellom dei skin de som ljos i verda, medi det held fast på livsens ord..”

Og det vert røyndom gjennom born i kvite kjolar.

I dag strålar mange born i skular og barnehagar. Med lys på hovudet feirar dei den unge Lucia, og deler ut Lusse-kattar til oss. Men det var ei italiensk tenåringsjente frå 300-talet som er bagrunnen for tradisjonen. Ho hadde lova sitt liv til Kristus. Men mor hennar til ekteskap. Lucia vart fengsla, og vidare sett til eit liv på bordell. Men alt dei prøva for å henne til å gå bort frå trua, lukkast ikkje. Dei hella kokande olje over henne, køyrde ei sverd i halsen hennar. Likevel fekk ho teke imot det siste sakrament, og så kan me synge ut håp i mørketida.

Svart senker natten seg i stall og stue
Solen har gått sin vei, skyggene truer
Inn i vårt mørke hus stiger med tente lys,
Santa Lucia, Santa Lucia

Natten er mørk og stum. Med ett det suser
I alle tyste rom vinger bruser
Se, på vår terskel står. Hvitkledd med lys i hår
Santa Lucia, Santa Lucia

Mørke skal flykte snart. Fra fjordens daler
Slik hun et underfullt ord til oss taler
Dagen skal atter ny Stige av røde sky
Santa Lucia, Santa Lucia

( Fil 2,13-16)